van Zuidwest Friesland
Verkeerde rij
U kunt bij de kassa’s beter niet achter mij gaan staan. Ik kies altijd de verkeerde rij. Heel soms kies ik de goede, dan gaat de rij waarin ik sta ineens sneller dan die naast mij. Maar wanneer ik vervolgens aan de beurt ben, is net de kassarol op. Weer wachten.
Vanmorgen is het opnieuw mis. Mooi weer, vakantieweekend, ons dorp vol toeristen, dus een drukte van belang bij de supermarkt. En een drukke winkel betekent lange opstoppingen bij de kassa’s. Ik tel de karren voor mij, schat in hoe volgeladen ze zijn, en kies positie.
Dan gebeurt waar iedereen in een winkelrij op hoopt: de kassière buig zich naar het microfoontje op de revers van haar jasje, en mompelt ,,Kassa bij!” Spoedig komt een collega met een geldla onder de arm aanlopen, en installeert zich achter de kassa naast mij.
Even later sta ik, bijna vooraan, in de nieuwgevormde rij. Het leven lacht mij toe vanmorgen. Onze kassamedewerker begint voortvarend met scannen. Dan is mijn geluk op. De kassa doet het niet. Er wordt driftig op het scherm gedrukt, en een collega te hulp geroepen. Tevergeefs.
Onze nieuwe rij verdeelt zich weer over de andere, en het wachten begint van vooraf aan. De meneer voor me kijkt wat sip. ,,Dit komt allemaal door mij”, zeg ik, ,,ik kies namelijk altijd de verkeerde rij.” We beginnen beiden te lachen, en zelfs het kleinste leed is nu geleden.
Hoe zou het toch komen dat ik bij de kassa altijd verkeerd kies? Dat weet ik eigenlijk heel goed. Ik kies helemaal niet altijd verkeerd. Soms kies ik goed, soms verkeerd. Het geluk vergeet ik meteen, de pech blijft bij me hangen. Maar het is elke keer gewoon toeval.
Als ik naar huis loop, denk ik na over toeval en zo. Is het in het leven afwachten wat je treft? Ben ik afhankelijk van botte pech of stom geluk? Enkel slachtoffer van wat mij overkomt? Of heb ik zelf ook invloed op mijn leven? Waar een supermarktkassa niet goed voor is.
Bij mijn denken over toeval moet ik altijd aan Ome Henk denken. ,,Wat je meemaakt in je leven is een poort, Wim”, zei hij. ,,Voorop staat geschreven alles is toeval, als je erdoor loopt en je kijkt om, lees je alles valt je toe.”
Als jongere dacht ik dan: Het is één van tweeën: of alles is toeval, of wat gebeurt valt ons toe. Maar met het klimmen der jaren begin ik te voelen wat mijn oom bedoelde: Mijn hoofd weet dat wat mij overkomt soms botte pech is, en soms kostbaar geluk. Maar mijn ziel aanvaart dat dingen mij toevallen.
Dan ben ik niet alleen slachtoffer, maar kan ik ook omgaan met wat mij gebeurt. Bij verdrietig ongeluk worden mij op den duur nieuwe wegen aangereikt, in blij geluk ben ik een gezegend mens.
Gepubliceerd in de Leeuwarder Courant, 6 mei 2023. (Foto Wim Beekman: Niels Westra, Leeuwarder Courant).
