van Zuidwest Friesland
Het kleine goede
De weg van Friesland naar Antwerpen is lang. Om de tijd te verdrijven luisteren we naar de podcast van een gesprek met de Belgische psychiater Dirk de Wachter. Hij vertelt over zijn ziekte en over zijn laatste boek Vertroostingen.
Troost is wat Dirk de Wachter de afgelopen periode het meest nodig had. Hij kreeg darmkanker, werd geopereerd en kreeg chemokuren. Ineens stond zijn leven op z’n kop. Pijn, misselijkheid en andere ellende voerden hem door een diep dal.
Het waren de kennis en de kunde van doctoren en verplegenden die hem deden overleven. Maar ook ‘het kleine goede’ dat anderen hem gaven. Zijn vrouw en gezin. ‘Alleen al dat zij bij me op bezoek kwamen. Mijn hand pakten, mijn arm streelden. Mij in de ogen keken. Het is weinig, maar het betekende veel. Het heeft mij door deze donkere periode gesleept.’
De Wachter heeft aan den lijve ervaren dat troosters ook volkomen vreemde mensen kunnen zijn. Hij vertelt over de poetsvrouw die na een doorwaakte nacht ‘s morgens zijn kamer binnenkomt. Zoals elke morgen. ‘Mag ik met u praten’ vroeg ik. En zij stopte met poetsen.
‘Zij luisterde naar mijn verhaal, over mijn slechte nacht en over mijn ziekte. En zij vertelde mij over haar vlucht uit Tibet voor de terreur uit China. Zij met haar ouders. Eerst naar India, dan naar Duitsland en zo naar hier. Om te poetsen. In een ziekenhuis in Antwerpen.
Het bracht rust over me. Iemand sprak met me. Niet meer dan dat. Maar iemand zag me, zij, die dame uit Tibet, met haar bezem in de hand. Misschien hebben we vijf minuten gesproken, misschien tien. Deze lieve dame uit Tibet gaf me wat ik nodig had.’
Aangekomen in Antwerpen, de thuisstad van Dirk de Wachter, ga ik naar de boekhandel om de hoek en koop zijn boek. En lees meer over ‘het kleine goede’. Ik begrijp dat het allereerst vriendelijkheid is.
‘Het is de mens die er voor u is. De mens die iets voor u doet. Iets kleins. Of u even in de ogen kijkt en u vraagt: hoe is het met u? Gaat het een beetje? Dit is wat overblijft wanneer alles instort, en er niets anders meer is dan menselijkheid van de ene mens tegenover de andere.’
Het kleine goede doet mij denken aan mensen die ik bezocht in het ziekenhuis. Dan vertelde men mij: ,,Dominee, kijk eens hoeveel kaarten ik gekregen heb. Ook van mensen die ik niet goed ken. Er zijn zoveel lieve dingen die zij erbij schrijven. Dat zij aan mij denken, een kaars voor mij branden in de kerk waar zij zijn. Of voor mij bidden.”
Het kleine goede is wat we op onze tijd allemaal nodig hebben. En wat ieder van ons voor een ander kan doen. Zoals de apostel Paulus zegt: ‘Uw vriendelijkheid zij alle mensen bekend.’
Gepubliceerd in de Leeuwarder Courant, 13 januari 2024. (Foto Wim Beekman: Niels Westra, Leeuwarder Courant).
