Vogelwacht bedankt!

door Jelle van der Meulen

Woensdagochtend, het zal zo rond half acht geweest zijn, liep ik met mijn hond door het fietstunneltje van Galamadammen naar de Dammenseweg. Nu loop ik elke ochtend met mijn hond, vaak langs de Morra, maar het zal hooguit één keer in de veertien dagen zijn dat ik het rondje nog iets groter maak en het fietstunneltje neem om via de Dammenseweg en het Oldeferd Ontmoetingspark weer naar huis te lopen.

Gelukkig deed ik dat woensdagochtend, want daar zat hij. Of zij, dat wist ik niet. Een uil, in het gootje langs de weg, en zelden heb ik een levend wezen zo triest zien zitten. Op de foto is dat helaas niet goed te zien, want die is bewogen. Wat wil je als er een hond aan de lijn trekt die ook graag even heel dicht bij de vogel had willen kijken.

Maar wat moest ik daar mee, met een zielige uil – een kerkuil bleek later – onder dat tunneltje. Meenemen onder de arm met in de andere hand de lijn van de hond leek me niet echt een goed idee. Zo snel mogelijk liep ik naar huis, onderweg nog op de telefoon kijken naar iets van ‘vogelopvang’. Dat vind je wel, maar niet echt in de buurt van Koudum.

Thuis googelen leverde al snel het zinnetje op “Bij de Vogelwacht Koudum-Hemelum was ik aan het juiste adres”. Dat adres wilde ik ook wel, maar kon dat niet zo gauw vinden. Nu stond genoemd zinnetje in een artikel op Koudum.nl over de nestkasten die vorig jaar in het Oldeferd Ontmoetingspark en elders in Koudum zijn geplaatst. Daarom stuurde ik een berichtje via Facebook naar ‘Oldeferd Ontmoetingspark Koudum’ of ze mij aan iemand met verstand van vogels konden helpen. Want ja, ik had de vogel zelf met de fiets en zonder hond op kunnen halen, maar wat dan? Het fotootje van de zielige uil stuurde ik mee.

Vrijwel direct kreeg ik een berichtje terug: “Bedankt Jelle, ik zal het doorgeven aan de fûgelwacht”. Daar werd ik al wat vrolijker van, want die zielige uil zat me best dwars. Anderhalf uur later werd ik nog vrolijker, want toen kreeg ik het bericht: “Hallo Jelle, even een update: de uil zit momenteel bij een lid van de fûgelwacht in een hok en wordt goed verzorgd”. Met een fotootje erbij waar de uil er al een stuk beter uitzag dan een paar uur eerder.

Nou, beter kon niet, dacht ik tevreden. Maar natuurlijk kon het nog beter. Want vanochtend kreeg ik weer een berichtje. “Ze vliegt weer”. Blijkbaar is het dus een vrouwtjeskerkuil. “Gisteravond weer vrij gelaten. Ze heeft waarschijnlijk een tik gehad. Het was in ieder geval geen vogelgriep.” Tsja, daar had ik ook al aan gedacht, hoewel alle recente vogelgriepberichten over eenden en ganzen bij de Waddenzee gingen, of over pluimveebedrijven in Gelderland.

Bij het bericht dat het goed gaat met de kerkuil zat ook een prachtige foto die gisteravond gemaakt is van de net vrij gelaten vogel. Dankjewel mensen van de Vogelwacht en van het Oldeferd Ontmoetingspark, mede namens ‘mijn’ uil.