van Zuidwest Friesland
Als David
Hij is ernstig ziek en laat vragen of ik bij hem wil komen. Wanneer we tegenover elkaar zitten vraag ik hoe het met hem is. Hij windt er geen doekjes om: “Het gaat niet goed, Wim. Ik verzwak met de dag, heb pijn en zie het einde naderen.”
We kennen elkaar 37 jaar. Hij destijds schooldirecteur in ons dorp, ik dominee, dan heb je geregeld met elkaar te maken. Bovendien gaf hij onze kinderen les, en heb ik zijn jongste dochter gedoopt. Dat schept een band.
“Hoe is dit voor je?”, vraag ik. Voorzichtig, want ik ken hem als een bestuurder die zijn mannetje staat, voor geen probleem van buiten opzij gaat, maar innerlijke problemen liever achter de deur van het hart houdt.
Nu gaat de poort open. “Mijn geliefden loslaten vind ik moeilijk. Mijn eigen leven loslaten niet. Mijn leven was goed. Wat ik mooi vond, heb ik gedaan. Allemaal bijzondere dingen: schoolleider, bovenschools-directeur, interim-bestuurder, wethouder, ook landelijk actief in de politiek. Muziek was mij dierbaar, het leiden van meerdere zanggroepen vond ik prachtig.
Graag hield ik de regie in handen, al vind ik achteraf dat ik te veel voor mensen heb beslist, en te weinig met mensen. Liefst wil ik nu eenmaal zelf de dingen regelen. Wil jij mijn begrafenis leiden?” En als ik ja zeg: “Nu kan ik weer een vinkje zetten.”
“Wil je mij een Bijbelverhaal doorgeven dat je na aan het hart ligt?”, vraag ik. Twee dagen later vind ik het verhaal van zijn keuze in mijn e-mail. Met een krachtige toelichting: “Je vroeg naar mijn Bijbelverhaal. Dat is zonder twijfel het verhaal van David en Goliath.
We zijn geneigd ons te gedragen als Goliath. Ons sterk te maken met schild en pantser en vanuit dat krachtige beeld deel te nemen aan de maatschappij. Ik denk dat ik zo ben begonnen als leidinggevende.
Langzaam heb ik ontdekt dat David verder komt in de relatie met mensen. Je open opstellen. Ruimte geven aan de aanwezigheid van God in je leven komt alleen als je de bescherming met machtsmiddelen loslaat. Ik hoop dat je hier iets mee kunt.”
Daar kan ik ‘iets mee’. Nog geen twee weken later nemen we afscheid van hem in de kerk waarin hij gedoopt is. En we lezen het verhaal van David, de grootste koning die Israël gekend heeft. Die zijn volk regeerde met strijd waar het moest, en met zachte krachten waar het kon.
In de preek vertel ik dat de vijf gladde stenen die David in de beek vindt voor zijn slinger, en waarmee hij Goliath velt, in een Joodse uitleg de vijf boeken van Mozes zijn. De wet van liefde, vrede en recht. Wat David zingt in zijn psalmen en gedichten, in muziek en zang.
Deze kleine David, man naar Gods hart, krijgt de grote Goliath klein. Vooral de reus in onszelf.
Gepubliceerd in de Leeuwarder Courant, 19 augustus 2023. (Foto Wim Beekman: Niels Westra, Leeuwarder Courant).
