van Zuidwest Friesland
De Dodenherdenking in Koudum op 4 mei 2024 verliep volgens de traditie op passende manier. Vanaf half acht kwamen ruim honderd mensen van alle kanten van Koudum naar het plein bij de Martinikerk. Toen de kerkklokken rond tien over half acht begonnen te luiden, namen de twee drummers met omfloerste trom plaats aan het hoofd van de stoet die zich richting de begraafplaats begaf. Daar aangekomen vormden de ongeveer 150 aanwezigen een halve cirkel en speelde fanfare Nij Libben tot even voor achten een aantal passende muziekstukken.
Na het blazen van de Taptoe waren alle aanwezige mensen twee minuten stil. Dat de aanwezige kraaien zich de eerste minuut nogal in de lucht roerden, maakte de tweede minuut stilte des te indrukwekkender. Nij Libben speelde na de twee minuten stilte eerst het Wilhelmus en daarna de volksliederen van Engeland en Canada. Dat laatste ter nagedachtenis aan de vier omgekomen geallieerde strijders die op de begraafplaats van Koudum begraven zijn.
Namens de gemeente hield gemeenteraadslid Idske Koopmans-Douma in het Fries een toespraak die eindigde met de zinnen: “Lit de stimmen út it ferline net ferstomje. Jou se betsjutting troch de ferhalen fertellen te bliuwen. En troch te lústerjen. Lústerje nei hoe’t it doe wie en hoe’t dat ús noch altyt rekket. Jou net ta oan ûnferskilligens of snelle oardielen. Bliuw kritysk, sykje de nuânse, fyn inoar. Sa bliuwe wy ús der bewust fan dat frijheid kwetsber is. En nea fanselssprekkend. Freiheid diele wy mei-inoar. Fan ferhaal op ferhaal, generaasje op generaasje. Frijheid fertelt.
Twee leerlingen van de Klimbeam – Else Klijn Velderman en Elbrich Hoekema – lazen hun voor deze gelegenheid gemaakte gedicht ‘Oorlog om de hoek’ lazen:
Oorlog om de hoek
Oorlog om de hoek
vluchtelingen op de stoep.
Ik denk na van wat ik zou doen,
vluchten, vechten, blijf ik thuis,
is er voor mij een achterhuis?
Vluchten? En waar ga ik dan heen?
Kan mijn familie mee of moet ik alleen?
Kan ik met mijn vrienden blijven praten?
Moet ik echt alles achterlaten?
Ik word stil
om stil te staan
bij toen en nu
bij al dat verdriet.
Ik wil in vrede leven,
oorlog, dat wil ik niet!
Daarna liepen de aanwezigen onder begeleiding van leden van de Oranjevereniging, die deze Dodenherdenking weer op waardige manier georganiseerd hadden, aan beide kanten van de begraafplaats naar het monument ter nagedachtenis aan de door oorlogshandelingen omgekomen Koudumers in de Tweede Wereldoorlog en in de oorlog in Nederlands-Indië. Bij dat monument legde Idske Koopmans-Douma een krans namens de gemeente, veteraan Frans Witteveen namens de Koudumers en ook Else Klijn Velderman en Elbrich Hoekema legden samen een krans. Bij de vier graven van de omgekomen geallieerden zetten Saskia Faber en Jannie Kramer bloemen in een vaas namens Dorpsbelangen Koudum en Sytske Dijkstra en Els Runia namens Histoarysk Koudum.
Na deze plechtigheid liepen de aanwezigen langs het monument terug naar de uitgang van de begraafplaats, waarna de stoet weer achter de trom terugliep naar de kerk.
