van Zuidwest Friesland
In Groot Bolsward-IJsselmeerkust van juli staat een zeer uitgebreid interview met de bevlogen fotograaf Cris Toala Olivares. Hij staat ook met een kostelijk lachend gezicht op de voorpagina van het nummer. Cris komt uit Ecuador en woont met zijn Nederlandse vrouw en hun dochter sinds een paar jaar in Koudum. Hij levert werk voor onder andere National Geographic en is bezig met enkele grote, jarenlange projecten: over vulkanen, over de Amsterdamse grachten en over de Waddenzee.
In het interview met Janita Baron vertelt Cris over zijn manier van werken aan deze projecten en hoe hij in het leven staat. Cris Toala Olivares werd geboren in 1982; zijn vader was een Ecuadoriaan, zijn moeder is een Chileense. Zijn ouders scheidden en zijn moeder vertrok naar Europa. Toen hij elf was, overleed zijn vader en hij werd onder de hoede genomen door een buurman. Die was melkboer en liet de kleine Cris hard werken. Kinderarbeid zouden we nu zeggen, maar op dat moment was Cris hem dankbaar. Zelfs zozeer dat hij in Ecuador bleef toen zijn moeder hem vroeg naar Frankrijk te komen. Hij leerde in die periode heel goed wat overleven betekent.
Cris kwam op 18-jarige leeftijd naar Nederland toen de nieuwe, Nederlandse man van zijn moeder hem daarvoor een vliegticket gaf. Hij werkte hard aan een medicijnenstudie. Ondertussen kwam hij in aanraking met de Nederlandse geschiedenis en de kunst van Rembrandt. Diens fascinatie voor licht en donker herkende hij. En steeds vaker stond hij toen op met het idee dat hij niet vroeg wilde opstaan om naar het ziekenhuis te gaan, maar om foto’s te maken.
Zonder een opleiding in de fotografie begon hij te fotograferen en hij slaagde er zelfs in om betaalde opdrachten te krijgen. Met een foto van een traangasbombardement door Israëli’s op Palestijnse olijfboeren op de Westelijke Jordaanoever won hij als aanstormende talent in 2009 de Zilveren Camera in de categorie ‘buitenlands nieuws’. En het zou niet bij alleen deze prijs blijven.
Uitgebreid vertelt Cris in het interview over zijn vulkanenproject Hij neemt voor een perfecte foto risico’s, maar hij is daarbij niet ‘stom’ zoals hij het zelf zegt. Hij kent de risico’s en vooral: hij heeft respect voor de natuur. Hij investeert in zijn projecten en leeft bijvoorbeeld weken of maanden in een bepaald gebied. Daarmee leert hij de streek en de mensen daar goed kennen, wat hem in unieke situaties brengt die hem unieke beelden oplevert.
Een ander groot project is dat over de Amsterdamse grachten. Dat begon na een opmerking van kunsthandelaar en Rembrandtkenner Jan Six die hem zei: ‘Ga op zoek naar het licht’. Zo ging Cris op zoek naar het licht in Amsterdam. Hij leert ‘de lucht te lezen’ en weet precies waar hij moet zijn voor het beste licht. Er is inmiddels een groot, luxe boek met ongeëvenaarde foto’s verschenen: The Amsterdam Canals.
In het Waddenzeeproject wil hij de magie van de hele Waddenzee – van Den Helder tot het Deense Skallingen – laten zien. Hij doet dat onder andere via het huren van privévliegtuigjes. Met de piloten overlegt hij om in één keer de perfecte foto te kunnen schieten, want met fotobewerking wil hij niet werken. Daarnaast verzamelt Cris verhalen van mensen van de Wadden. Want de fotograaf wil met zijn foto’s verhalen vertellen. Zijn verhalen gaan over de relatie van de mens met de natuur. Die verbinding zijn we in zijn ogen te veel kwijt geraakt.
Een aantal foto’s uit het Waddenzeeproject zijn van 12 augustus tot 11 september te zien op een expositie in Galerie Lytse Skientme in Koudum.
Het hele interview in het julinummer van Groot Bolsward-IJsselmeerkust is ook online te lezen.
