De Zoutkamer

Door Jan Eisma

Het was me nog niet eerder opgevallen maar op de gevel van het Beeldhouwcentrum van Herma Bovenkerk staat het in prominente letters: Zoutkamer.  Als je haar winkel binnengaat blijkt links een stuk van haar ruimte te zijn afgescheiden.

Ik loop door naar het café en daar zitten Herma en haar partner Michiel te lunchen. Aan tafel zit ook Lies en die blijkt een ervaringsdeskundige zoutkamer bezoeker te zijn. Zij is vol van het effect, haar longen zijn veel beter geworden sinds haar zoutkamer therapie. Zij heeft zo’n moeilijke longdiagnose dat zij een papiertje uit haar tas moet halen, waar de naam op staat: afob. Maar het komt erop neer dat ze fors opgeknapt is sinds ze de zoutkamer bezoekt.

Michiel (Brandt Corstius, van de beroemde familie)  blijkt de grote initiator van deze therapie te zijn. Hij had er al eerder mee te maken gehad in Amsterdam en Zaandam. Zijn weloverwogen enthousiasme is nogal overtuigend. Hij vertelt dat hij het hele project zelf heeft gebouwd en dat is niet niks: een grote vestibule en dan een nog grotere ruimte met een forse zoutlaag op de vloerverwarmde bodem. In een kast schuilt het apparaat dat de luchtvochtigheid heel laag houdt en zout in de ruimte blaast in de vorm van extreem kleine partikels: 0.1 µ. En dan weer niet gewoon zout of zeezout (bevat plastic partikels) maar Himalaya zout, want dat is het zuiverste zout op deze aardbol naar het heet.

Terwijl permanent lucht wordt afgezogen, wordt de ingeblazen lucht via een HEPA filter gefiltreerd, waardoor het ontdaan wordt van fijnstof en andere verontreinigingen.De temperatuur is permanent 25 graden, en de luchtvochtigheid is constant rond de 35%, wat extreem droog is.

Mijn gesuggereerde vergelijking met het ouderwetse stomen onder een doek boven een pan met stomend water wordt vanwege deze droge lucht terecht als irrelevant afgedaan. Slijmoplossing is wel een bedoeld effect van de zouttherapie (en van de stoompan!) maar volgens Michiel is de zoutkamer dan veel effectiever.

Ik mag even in de zoutkamer kijken voordat die met drie bezoekers erin (het maximum is vijf) voor drie kwartier dichtgaat. De dames (toevallig, heren zijn even welkom) liggen in een soort dekstoelen met haarnetjes op. Michiel vertelt dat er niet gepraat wordt, geen telefoon wordt gebruikt, niet wordt gelezen. De hogere temperatuur maakt dat de meditatieve sfeer vaak overgaat in soezen en slapen, en dat  is een treffend bewijs voor de ontspanning die dan over hen is gekomen.

De kosten zijn € 22.50 voor de eerste keer (45 min) en een 5-rittenkaart kost € 95,=.  Grotere abonnementen zijn mogelijk en dan weer goedkoper per keer.

Sommige zorgverzekeringen vergoeden de therapie gedeeltelijk of helemaal in de aanvullende verzekering.

Als ik het pand verlaat sta ik even stil met de deurkruk in de hand. Hoorde ik daar snurken? Nee dat kan niet hoorbaar zijn door twee deuren heen, mijn fantasie is met mij op de loop gegaan……