In Geen categorie

Vergeving

Bij ‘vergeving’ denk ik altijd aan één van mijn eerste belijdeniscatechisanten. ,,U kunt me nog meer vertellen”, reageerde hij toen we het hadden over vergeven en verzoenen, ,,ik vergeef niet zo makkelijk. Ergens in mijn binnenzak heb ik een klein boekje, en als iemand mij ooit iets misdaan heeft, mij gekrenkt heeft of bedrogen, dan komt hij in dat boekje te staan. Vroeg of laat kom ik hem weer tegen, dan neem ik hem te grazen.”

Ik weet nog hoe geschokt ik was. Kan zo iemand eigenlijk wel belijdenis doen, vroeg ik me af. Zo gaan we in het geloof en in de kerk toch niet met elkaar om? Want ik was nog betrekkelijk jong toen, al wel dominee, maar nog niet door de wol van het leven geverfd.

Inmiddels weet ik dat we zo wél met elkaar omgaan. Ook in de kerk. Nog sterker, ik heb in de loop van de jaren ontdekt dat ik zelf niet beter ben. Ergens in de binnenzak van mijn leven zit ook zo’n boekje. Een klein document met zwarte bladzijden.

Dingen die anderen mij aangedaan hebben, mensen die mij te na gekomen zijn, uitspraken waarmee men mij op de ziel getrapt heeft, het staat er eigenhandig in geschreven. Het is geen dik boek, er staan niet eens zoveel dingen in. Maar wat erin staat weegt zwaar.

Ik laat er zelden iemand in lezen. En degenen die in dit boekje staan zullen dat aan mij niet merken. Daar ben ik te beschaafd voor. Ik blijf vriendelijk, maar ook op afstand. Vertrouwen doe ik zo iemand niet meer. Ik blijf op mijn hoede en keer deze persoon nooit mijn rug toe.

Dat is niet goed van mij. En zeker niet christelijk. Maar wel eerlijk. Vergeven is misschien wel het moeilijkste wat er is in het leven. We praten er makkelijk over. Maar het ook werkelijk doen, is vers twee.

O zeker, de Bijbel staat vol vergeving en verzoening. Maar, zo denk ik wel eens, misschien staat het juist daarom zo vaak in de Bijbel, omdat het zo verdraaide moeilijk is. Vergeving en verzoening horen tot de moeilijkste dingen in het bestaan.

Allemaal gedachten die mij door het hoofd schieten als ik een paar woorden lees van de Dalai Lama: Bij vergeven gaat het niet over de ander, maar over jou. Het is loslaten van de last die je met je meedraagt.

Nog een reden misschien waarom vergeving en verzoening zo vaak in de Bijbelverhalen voorkomen. En waarom de oude geloofsverhalen vertellen dat Jezus daar zijn leven voor opgeofferd heeft. Vergeven is ook goed voor onszelf.

De komende weken worden passieweken genoemd. We gaan naar de Mattheüs Passie van Bach, bekijken The Passion op televisie, of bezoeken deze live in Harlingen. En in de kerken lezen we de verhalen van het lijden en sterven van Jezus. ‘Tot vergeving en verzoening’.  

Gepubliceerd in de Leeuwarder Courant, 25 maart 2023. (Foto Wim Beekman: Niels Westra, Leeuwarder Courant).