van Zuidwest Friesland
Jamal
Het gezin van Jamal lijkt op dat van onze kinderen en kleinkinderen: Jamal is 41, de kinderen zijn 13, 11 en 10. Verder is alles anders.
Ruim twee jaar geleden is Jamal gevlucht uit Syrië. Voor de oorlog, voor het geweld, voor de angst, voor de verwoesting, voor de ellende. ,,Hier is alles anders, ons leven staat op z’n kop, ik leef nu in een droom.
Daar hadden wij enkel stroom van een klein zonnepaneel, geen TV, geen wasmachine, en onze kinderen hadden geen telefoon. Hier moet ik hen in de gaten houden anders zitten ze de hele dag op een scherm.”
Ik lees Jamals verhaal in de oudejaarsbijlage van Dagblad Trouw. Zonder drama, gewoon zoals je het zelf zou meemaken als je was geboren in een deel van de wereld waar het leven bar en boos is.
Jamal kwam in november 2021 aan in Ter Apel, kon zich na twee dagen buiten wachten melden bij de IND, en kreeg in augustus 2023 een eengezinswoning in Wijchen.
,,Maar op 25 juni 2023 begon de rest van mijn leven. Op die dag haalde ik mijn vrouw en onze drie kinderen op van Schiphol. Eén jaar en acht maanden had ik ze niet gezien. Mijn oudste zoon was een kleine jongen toen ik vertrok, nulijkt hij bijna volwassen.”
De eerste weken verbleven zij in een AZC, tot ze de sleutel van hun eigen huis kregen. Tijd om te klussen nam hij nauwelijks, snel gingen ze over. Alles moest nog wel geschilderd en ingericht worden.
,,We waren moe van het gescheiden zijn en ik wilde dat ze niet langer in het AZC zouden wachten. Vergeleken met eerdere beproevingen stelt een huis dat nog niet klaar is niet veel voor.
De eerste nacht hebben we nauwelijks geslapen, niemand wilde naar bed, we wilden niet dat die dag zou eindigen. We hebben een feestje gevierd. Met bloemen en taart. En rustige muziek, vanwege de buren.”
Jamal vertelt dat ze hartverwarmend zijn opgevangen, geholpen door vrijwilligers, veel huisraad hebben gekregen, en de rest gekocht hebben bij de kringloop. De buren zijn aardig, op één buurvrouw na (,,ze kijkt ons nooit aan en zegt nooit gedag”).
Het verhaal van Jamal geeft mij te denken. Na de verkiezingen in november begrijp ik dat velen hier zich zorgen maken over hun eigen woonruimte en die van hun kinderen. Begrijpelijk, want de huizen zijn schaars nu in ons land.
Ik hoop van harte dat de nieuwe regering dit gaat oplossen. Dat moet kunnen in ons welvarend land. En ik hoop dat we de Jamals die bij ons hun toevlucht zoeken een plek blijven geven. Moet ook kunnen in ons welvarend land.
Of Jamal christen is of moslim, lees ik niet in het artikel. Wel lees ik in mijn Bijbel dat Jezus gezegd heeft: Ik was die vreemdeling, en jullie hebben mij huisvesting gegeven.
Gepubliceerd in de Leeuwarder Courant, 6 januari 2024. (Foto Wim Beekman: Niels Westra, Leeuwarder Courant).
