Belangstelling voor Hiemhûn

Aan het begin van elke maand publiceert de AFÛK, een belangrijke instelling op het gebied van Friese taal en cultuur, een lijstje van tien mooie nieuwe Friese boeken, de Boeketip 10. In die van oktober is de nieuwe Friese verhalenbundel van de Koudumse Ytsje Hettinga, Hiemhûn, opgenomen op nummer 5. Hiemhûn werd half september in Koudum gepresenteerd vanwege de corona voor een beperkte groep genodigden.

Sindsdien is er wel meer belangstelling geweest voor deze verhalenbundel. Vorige week zaterdag waren er goed bezochte signeersessies bij de Koudumer boekhandel Muizelaar en vandaag staan er lovende woorden over het boek in het Friesch Dagblad. Elisabeth Abels-Gorter, van de boekwinkel van de AFÛK, zegt daar onder andere dat het boek alle kanten opgaat, zowel qua onderwerp als emotie – en dat bedoelt ze heel positief. Ze zegt ook dat Ytsje Hettinga heel beeldend schrijft en dat sommige verhalen humoristisch zijn en andere verhalen de lezer bij de strot grijpen of laten nadenken.

In het oktobernummer van Bulte Nijs, ‘de dorpskrant van Koudum’, staat een kort verslag van de presentatie van Hiemhûn bij Pitch & Putt in Koudum. Al eerder verscheen in de Leeuwarder Courant een uitgebreid interview van Elisabeth Post met de onlangs 75 jaar geworden schrijfster. Hoewel, schrijfster? Zo voelt ze zichzelf niet, al heeft ze net een tweede verhalenbundel gepubliceerd. Maar, zo zegt Ytsje, ze houdt wel van de Friese taal en van het spelen met woorden.

Als de interviewster een kleine opsomming geeft van allerlei uiteenlopende verhalen in het boek, vraagt ze Ytsje naar een overkoepelend thema. Die geeft dan als antwoord dat het boek net als het leven is: vaak is er geen thema, maar gaat het alle kanten op. Of, zoals Ytsje het zegt: soms is het fleurig, soms is het treurig. Ze vertelt ook dat de verhalenbundel er niet was geweest, als Hille Faber van Utjouwerij DeRyp haar niet gevraagd had of ze nog wat verhalen had liggen. Dat had ze wel, en voor de bundel heeft ze ook nog een aantal nieuwe verhalen geschreven, zoals het titelverhaal ‘Hiemhûn’, over een oudere man die zijn erf niet af durft omdat hij bang is voor corona.

Of ze misschien wel een roman zou willen schrijven? Aanvankelijk weet Ytsje om die vraag een beetje heen te draaien. Dan zou ze andere dingen die ze graag doet – schrijven en toneelspelen voor theatergroep Sult bijvoorbeeld – moeten laten rusten. Maar even later zegt ze er eigenlijk wel zin in te hebben, dus wie weet komt zo’n roman er nog wel eens. Voorlopig moet de lezer het doen met deze verhalenbundel. Of de luisteraar, want Ytsje wil graag voor een gezelschap verhalen komen voorlezen. Met haar toneelervaring kan ze dat trouwens als de beste, zoals ook bleek bij de boekpresentatie.