De column van Wim Beekman

De wekelijkse column van Wim Beekman, gepubliceerd in de Leeuwarder Courant van 1 april 2017

Geluk

“Nederlanders zijn heel gelukkig, zeker de Friezen”, lees ik in de krant. Hebt u even geluk. U woont in het op vijf na gelukkigste land ter wereld. En ook nog in het gelukkigste deel van dit land.

Dat heeft te maken met uw gezondheid. Die is hier in Friesland – gemiddeld – beter dan in de rest van het land. En hoe gezonder wij zijn, hoe gelukkiger wij ons voelen. Het maakt ook uit of je een vaste relatie hebt. Mensen met een levenspartner voelen zich meer gelukkig dan singles. Daarnaast blijkt werk bepalend voor je geluksgevoel, meer nog dan geld en inkomen bijvoorbeeld.

Let wel, dat zijn allemaal gemiddelden. Het hoeft voor u niet op te gaan. Je kunt immers verdrinken in een rivier waarin gemiddeld tien centimeter water staat, want ook die heeft diepe gedeelten. Gemiddelden zeggen niet alles. Ik ken alleenstaanden die heel gelukkig zijn. En ook mensen met een goede gezondheid die ongelukkig zijn.

Over de uitzonderingen wil ik het hier met u hebben. Wat mij treft in dit jaarlijkse onderzoek is niet zozeer dat gezonden en werkenden en mensen met een vaste relatie zich gelukkig voelen. Niet dat mensen die geluk hebben ook gelukkig zijn. Maar wat ik bijzonder vind, is dat van alle mensen die geen geluk hebben gehad in hun gezondheid, in de liefde en met betaald werk, velen zich toch gelukkig voelen.

Van de mensen die ‘gaat wel’ aangeven als het om hun gezondheid gaat, voelt nog altijd een ruime meerderheid zich gelukkig in het leven. Ook van de mensen met een slechte gezondheid zegt een kleine meerderheid gelukkig te zijn. Dat is met mensen van wie de relatie is verbroken, of voor die hun baan verloren, net zo.

Voor hen heb ik grote bewondering: voor de mensen die geen geluk hebben, en toch gelukkig zijn. Voor wie tegenslag ondervinden in hun leven, zware tegenslag zelfs, en daar toch goed mee weten om te gaan.

Zulke mensen kom ik geregeld tegen. Mensen die een moeilijke periode meemaken, en daardoor uit het veld geslagen zijn. Voor een kortere of langere periode. En dan de moed vinden toch gaande en staande te blijven in hun leven.

Zelf vrees ik soms de tijd dat, naast het geluk dat mij nu toevalt, onherroepelijk ook ongeluk zal komen. Zal ik dan enkel nog diep ongelukkig kunnen zijn? Gelukkig spreek ik vele mensen die het meegemaakt hebben en de moed vonden zich niet door ongeluk uit het veld te laten slaan.

Een hoogbejaard gemeentelid, die ik bewonder om zijn mildheid en wijsheid, en die veel tegenslag en verdriet heeft ondervonden, zei: “Ik heb geleerd het te nemen. En voelde dat mij de kracht werd gegeven”.

Er is een uitspraak van Jezus: ‘Gelukkig wie verdriet hebben; zij zullen troost ontvangen’. Begrijpen doe ik het niet. Maar geloven lukt soms – dan krijg ik er moed van.