Kerkkrant
In mijn studietijd bracht ik jaren post rond. Ik was een geoefend brievenbesteller. Van elk huis in mijn wijk wist ik waar de brievenbus zich bevond: in de deur, aan het huis, of aan de weg. Ook wist ik of deze naar binnen of naar buiten openklapte, hoe groot de gleuf was, en waar er een hond in de gang op mijn vingers door de bus wachtte. Daar moest ik snel zijn.
Dus wanneer mijn vrouw met een stapel kerkkranten thuiskomt die in een paar straten huis-aan-huis bezorgd moeten worden, bied ik aan dit voor haar te doen. Tenslotte was ik ooit een professional.
Met het gevoel van ‘even mijn oude routine oppakken’ ga ik opgewekt op pad. Maar meteen bij de derde brievenbus gaat het mis. Op de klep staat in grote letters GEEN RECLAME AUB. Ik hou mijn pas in en denk even na: is dit nu reclame of niet, is deze post hier wel welkom?
Die vraag hoefde ik mij vijftig jaar geleden nooit te stellen. Alle post die ik kwam brengen was welkom. Mensen keken uit naar de postbode die een ansichtkaart, je vakantiefoto’s of een brief kwam brengen. Aan reclame deed de PTT niet in die dagen.
Maar dit is geen reclame, vind ik. Dit is het jaarlijkse activiteitenprogramma van drie kerken in onze regio. Lezingen, films, een excursie naar een vogelgebied, een avond over Bruce Springsteen en zijn muziek. Iedereen is welkom en we verdienen er als kerk niets aan.
Vijf brievenbussen later aarzel ik weer. GEEN ONGEVRAAGD DRUKWERK staat er op de bus. Dit is inderdaad drukwerk, en de bewoner hier heeft er niet om gevraagd. Mag mijn kerkkrant wel door deze bus?
Niet te benauwd, besluit ik. Een brief van een goede-doelen-organisatie die op een bijdrage hoopt is ook drukwerk waar je niet om hebt gevraagd, maar waaraan velen wel willen geven. En een blauwe brief van de belastingen is ook drukwerk waar je niet om gevraagd hebt.
Lastiger vind ik verderop de aanduiding GEEN ONGEADRESSEERD DRUKWERK. Dat is mijn kerkkrant wel, want er staat geen naam en adres op. Maar deze krant is ook gewoon post van het dorp voor het dorp.
Naast verenigingsleven, sport, dorpsbelangen, dorpshuis enzovoort heeft ook de kerk een verbindende rol in ons dorp. Dus grote kans dat men deze post wel wil lezen. Zoals de krant voor de feestweek die vorige week ook overal bezorgd is. Die wil iedereen graag hebben.
Met enige schroom doe ik toch maar een krant in deze brievenbus. Ondertussen word ik wel wat onrustig: wat als er ergens een bewoner met een ongevraagd-sticker geërgerd verhaal komt halen?
Thuisgekomen deel ik mijn aarzelingen met mijn vrouw. Die is niet onder de indruk: ,,Dan zeg je toch gewoon ‘geeft u hem maar weer mee, dan kan ik er iemand anders blij mee maken’.” Zalig de praktische denkers.
Gepubliceerd in de Leeuwarder Courant, 20 september 2025. (Foto Wim Beekman: Niels Westra, Leeuwarder Courant).
van Zuidwest Friesland
