In vetzavot

VETZAVOT NIEUWS. (260)

Koudum, 18 januari 2020. WEDSTRIJDNUMMER 15 (960),36e seizoen, donderdagavond 16 januari 2020.

AUKE TERUG, ALBERT ZONDER SOKKEN, (bewust of vergeten?), SIETSE ABMA KEEPER.

Negen spelers, één keeper, één scheidsrechter en twee geblesseerden verzamelden zich rond 21.30 uur in de kleedkamer. Multifunctionele Sietse Abma stelt zijn kwaliteiten beschikbaar als doelman (Sietze v.d. Wal afwezig, Bennie nog geblesseerd), zodat er de volgende teams de arena betreden: in het wit Sietse A., Sytze F., Pieter, Gerrit en Alle.  In het blauw: Eelke, Auke (terug van een weggeweest), Albert, Hendrik, Wicher en Jan. Bij de verkleedpartij in de kleedkamer viel het op dat Albert met blote voeten in de sportschoenen aan de wedstrijd zal gaan beginnen.  Sokken vergeten dacht men. Verklaring van Albert: 1e: zolang Alle Kampen voetbalt bij VETZAVOT draagt hij nooit geen sokken. 2e hij is met afstand topscorer. Conclusie van Albert: met “bleate fuotten yn é schuonnen “ scoort men meer!  Meteen na het eerst fluitsignaal van s.r./keeper Sietse Abma namen de blauwen het heft in handen. Met de op scoren beluste Albert in de spits. Wit had maar weinig in te brengen. Daarentegen was het “blote voeten in de schoenen” effect niet waar te nemen. Bij de allereerste uitbraak van het witte team wist Sytze F. de bal in de voeten van Alle te spelen. De allereerste kans voor wit werd door Alle meteen verzilverd. 1-0 voor wit. Alle zijn 33e doelpunt van het seizoen! De volgende uitbraak van wit werd, met enige hulp van Eelke, door Pieter bekroond met een doelpunt. 2-0 voor wit. Conclusie tot dan: blauw veel sterker, wit effectiever. Auke, Albert, Wicher, Hendrik en Jan: ongelukkig bij hun doelpogingen of zij vonden een in bloedvorm verkerende gelegenheid keeper Sietse Abma. Bij een ongevaarlijk lijkende intrap van Jan Buma was het dan eindelijk raak voor blauw.  De intrap van Jan was bedoeld voor het hoofd van Wicher. Echter, Wicher zuinig op zijn laatste hoofdharen, trok zijn hoofd terug waarop Sietse in verwarring raakte en de bal pas zag toen hij in het net lag. 2-1. Dat niet Wicher maar Jan de goal op zijn naam kreeg was een unanieme beslissing van de uit twee man (Bennie en Jarig) bestaande VAR! Toch kreeg Wicher loon naar werken. Na een voortreffelijke pass van Auke was zijn schuiver Sietse veel te machtig. 2-2. Helaas voor het blauwe team ging de rust in met een 3-2 voorsprong voor wit. Alle Kampen liet zien dat hij niet alleen maar doelpuntjes maakt, nu was hij de aangever voor Sytze F.  In de pauze ging Albert niet in op de adviezen om maar weer sokken te gaan dragen. Daarentegen had hij nog een troef bedacht om toch maar te kunnen scoren: in de pauze een banaan oppeuzelen! Na de rust een oppermachtig blauw team. Helaas, en dat gold voor beide teams, de eerste helft had het reservoir aan krachten zo goed als leeg gezogen. Op wilskracht en doorzettingsvermogen werd er toch een enerverende strijd op de mat geleverd. Kansen over en weer te over! Schot op de paal (2x) van Sytze F. scrimmage voor het doel van Eelke, bal op de doellijn van Sietse A. wat door hem niet als goal werd genoteerd ( waarbij zijn integriteit ter discussie werd gesteld) waren slechts enkele wapenfeiten! Tegen het einde van de match kreeg Albert zijn gelijk. Het met blote voeten in de schoenen en het eten van een banaan in de rust sorteerde effect. Uit een corner op rechts presteerde hij het schier onmogelijke: hij scoorde rechtstreeks uit een hoekschop! 3-3. Ondanks sterk aandringen van het witte team kwam er tot aan het laatste fluitsignaal geen verandering meer in de score. Eindstand 3-3.

NAZIT.

De nazit, zoals al meer dan 35 jaar, was in een volle kantine onder het genot van een drankje en het met stip lekkerste hapje van Boukje  meer dan gezellig. In de discussie wie het mooiste doelpunt van de avond had gescoord, scoorde Albert nogmaals. De grote vraag die de VETZAVOTTERS deze week zal bezighouden: hoeveel spelers zullen komende donderdag hun voetbalsokken vergeten?

SPREUK VAN DE WEEK.

Vergeten en lachen is verreweg beter dan herinneren en treurig zijn.                                              ©jt