van Zuidwest Friesland
Lieve Heer,
Vergeeft u mij dat ik deze dagen moeite heb met de woorden ‘Lieve Heer’ als ik u bid voor de slachtoffers van de aardbevingen in Turkije en Syrië. Al ben ik zelf verwonderd over mijn aarzelingen hierin.
Want ik vraag mij eigenlijk nooit af of ik wel in een God kan geloven wanneer er dingen gebeuren die ten hemel schreiend zijn. Deze dingen zijn altijd gebeurd, en zullen voortdurend blijven gebeuren, is mijn overtuiging. Zo is het leven.
U bent voor mij ook niet zozeer de grote Almachtige die rampen voorkomt en onheil weert in de grote wereld en in mijn kleine wereld. U bent mijn innerlijke kracht die mij leert om te gaan met het kwaad dat mij treft en het goede dat mij aanspreekt, soms heel persoonlijk.
Waarom het kwaad goede mensen treft, weet ik niet. Maar ik heb inmiddels geleerd te leven met deze vraag die zo oud is als de mensheid. Van dat kwaad wil ik u niet de schuld geven. Althans niet meer dan ons mensen, die evenzeer het kwade scheppen en in stand houden.
Sommige appartementen bleken immers meer aardbevingbestendig dan andere. En voor de mensen in Syrië, over wie al jarenlang een burgeroorlog heengaat, geldt: behoor je tot de verkeerde groep, dan helpt de regering je niet. Menselijke schuld.
U ben voor mij de schepper. Niet de schepper van het kwaad, maar van het goede. Vooral de schepper van het goede in mij en anderen. U inspireert mij de goede keuzes te maken in de kwade omstandigheden waarin ik vroeg of laat verzeild raak.
Ik zie u als degene die vecht tegen het kwaad. In de Bijbelverhalen bent u bezig het kwaad te benoemen en aan te wijzen. Mensen te corrigeren. U houdt niet op ons aan te sporen om naast wie getroffen zijn te staan.
Ik heb overigens ook niet de behoefte u vrij te pleiten van alle ellende in ons bestaan. Want u lijkt bij tijden even willekeurig en onberekenbaar voor uw kinderen op aarde als het leven. Soms denk ik bij mezelf dat u het leven zelf bent. Leven met een hoofdletter.
Ach, wat ik ook van u denk, ik kan het toch niet laten in u te geloven. U bent voor mij ‘onze lieve Heer’. Een liefhebbende God die de wereld in de hand houdt. Die ons bemoedigt met geloof, hoop en liefde. Die het goed met ons maakt, ook waar het niet goed komt.
Maar in aardbevingen en oorlogen begrijp ik u ineens even niet. Dan aarzel ik zomaar om u in mijn gebed ‘lieve Heer’ te noemen. Dan vrees ik ook dat u het ook allemaal niet goed in de hand hebt.
Vergeef me als mijn geloof in u als lieve Heer soms wankelt, en dat ik dan hoop dat u het leven weer liever wilt maken, voor ons allemaal.
Gepubliceerd in de Leeuwarder Courant, 11 februari 2023. (Foto Wim Beekman: Niels Westra, Leeuwarder Courant).
